Użycie tapet może sprawić, że mieszkanie staje się przytulniejsze. Problem wykończenia ścian tapetą, z punktu widzenia zasad stosowanych w architekturze, wygląda następująco: należy odpowiedzieć na nastę­pujące pytania - gdzie można stosować tapety, w ja­kim zakresie, w jakich kolorach i wzorach i z jakiego mają być materiału? Gdzie naklejać tapety? W zasadzie nie można wyklu­czyć żadnego pomieszczenia. Tapeta umieszczona na właściwym miejscu, we właściwy sposób i w przyjem­nym kolorze - może spełnić nasze oczekiwania. Tape­ty w pomieszczeniu nie muszą być stosowane na wszystkich ścianach czy też na suficie. Tapety można łączyć z okładzinami i z malowanymi ścianami. Ale nie powinno to mieć miejsca na jednej ścianie. Nie można również przyklejać na jednej ścianie kilku rodzajów ta­pet. Nie wolno również łączyć w jednym pomieszcze­niu np. boazerii i imitacji drewna na tapetach czy też okładziny kamiennej z imitacją kamieni. Na nadpro-żach również nie mogą być stosowane tapety z imi­tacją drewna czy kamienia. Tapety imitujące kamień lub cegłę nie mogą być również naklejane na kominek czy też inne skośne lub obłe powierzchnie, które w rzeczywistości nie mogłyby być wykonane z takiego materiału. Nie można również łączyć kilku rodzajów „drewna" w jednym pomieszczeniu, a jeżeli zdecydu­jemy się na to, to nigdy na zasadzie pasów (jasny przedzielony ciemnym) ani szachownicy. Nie można również tapety z fakturą belek układać przemiennie -pionowo i poziomo, ponieważ przeczy temu logika konstrukcji. Nie można także popadać w przesadę i np. wytapetować cały pokój, łącznie z sufitem, tapetą imi­tującą drewno. Wystarczy pokryć nią jedną czy dwie ściany, ewentualnie sufit. Jest to istotne zwłaszcza tam, gdzie podłoga jest również drewniana lub pokryta wykładziną imitującą klepkę. Nie należy również łą­czyć w jednym pomieszczeniu tapet o fakturze cegieł i kamienia, zwłaszcza jeżeli pokój nie jest zbyt duży. Trzcina na tapecie w ogóle nie jest godna polecenia -lepiej już zastosować okładzinę (będzie taniej). Tapety imitujące materiały naturalne mają tylko tę przewagę nad materiałami stosowanymi tradycyjnie, że nie zbie­ra się na nich kurz. Przy wyborze tapet - ich koloru, wzoru, struktury - na­leży pamiętać o tym, że muszą one harmonizować z urządzeniem pokoju, kolorem obić mebli i nie mogą kłócić się z nimi. W zależności od rozmiarów po­mieszczenia należy uwzględnić kolor i jego intensyw­ność. Tapety muszą również harmonizować z charak­terem pomieszczenia, w którym mają być wyklejone -np. tapeta w kwiatki nie może być zastosowana w pra­cowni czy imitacja rokokowych ornamentów w kuchni. Trzeba również ostrożnie decydować się na rodzaj tapet: papierowe czy zmywalne (foliowe). Jest to uwa­runkowane funkcją pomieszczenia, w którym będą za­stosowane. Jeżeli chcemy umieścić tapety w pokojach mieszkal­nych, tzn. w pokoju dziecinnym, dziennym, sypialni, to powinniśmy wybrać takie, które przypominają odpo­wiednio pomalowany tynk lub też wybrać tapetę tzw. tekstylną (z fakturą tkaniny, nie może być błyszcząca). Tapetowanie zawsze niesie ze sobą ryzyko rozczaro­wania. Aby tego uniknąć, trzeba dokładnie przestrze­gać zasad technologicznych (warstwy podkładowe i kleje) i starannie dobierać tapety. Nawet najpiękniej­sze tapety, zmywalne i samoprzylepne, nie będą się prezentować właściwie, jeżeli nie będą przyklejone na właściwym miejscu i nie będą odpowiednio dobrane kolorystycznie. Najmniejsze niebezpieczeństwo po­psucia efektu końcowego istnieje wtedy, gdy wybierze­my tapetę z delikatnym wzorem na niewyraźnym tle. Intensywne kolory i wyraźne wzory (modne przez jakiś czas) trudno dopasować do wnętrz. Nie trzeba jednak bać się ich i w razie potrzeby należy sięgać do literatu­ry fachowej. Największym powodzeniem cieszą się tapety imitujące drewno. Ale to właśnie przy nich jest bardzo ważny sposób ich klejenia. Powierzchnia musi być idealnie przygotowana, ponieważ wszelkie nierówności pod tapetą odbierają złudzenia - widać, że jest to papier. W starych wnętrzach właściciele często mają ochotę, aby oprócz zwyczajnych tapet z drobnym wzorkiem zastosować tapety imitujące drewno lub kamień. Ich właściwe użycie może wyczarować w mieszkaniu coś nowego, zamiast ścian malowanych w odcieniu „kość słoniowa". Zamiast odnawiania, stałego malowania farbami olej­nymi: drzwi, szafek kuchennych, szaf wbudowanych, płyty osłaniającej wannę, karniszy czy ścian sanitaria­tów - można polecić samoprzylepne tapety z PCW. Dzięki ich zastosowaniu można wyczarować sobie zupełnie nowe mieszkanie. Na ścianę, przy której stoją szafki kuchenne, może być zastosowana „surowa cegła" czy „kafelki" o różnych wzorach - oczywiście na tapecie. Tapetowanie kosztuje więcej niż malowa­nie, ale jest z pewnością przyjemniejsze dla oka. Nie należy jednak przesadzać i lepiej zachować umiar. Tapetę-kafelki można także nakleić w łazience i WC. Trzeba pamiętać, że w małych pomieszczeniach można stosować tylko jeden rodzaj tapety. Jeżeli okle­ja się tapetami również części ruchome (drzwi szaf), to należy pamiętać, aby zostawić trochę więcej tapety na zagięcia (aby nie uszkadzać oklejanych krawędzi).