Ciepłochronne, lekkie zaprawy murarskie są mieszaniną cementu, wapna, porowatego kruszywa, wody i dodatków napowietrzająco-uplastyczniających. Stanowią one lekką odmianę zapraw cementowo--wapiennych. Zaprawy te służą do łączenia elementów z betonu komórkowego i betonu na kruszywie lekkim przy wznoszeniu murów zewnętrznych. Ze względu na dobre właś­ciwości ciepło-izolacyjne rola ich polega na zabezpieczeniu spoin przed przemarza­niem, które powoduje przy stosowaniu zwykłych zapraw cementowo-wapiennych wy­stępowanie wilgotnych plam na tynku wewnętrznym wskutek kondensacji wilgoci na zimnych spoinach. W zależności od proporcji składników i rodzaju kruszywa rozróżnia się następujące marki zapraw z użyciem cementu portlandzkiego 250:30, 15 i 8. W praktyce są stosowane typowe proporcje objętościowe składników, zalecane przez wytyczne: 1:1:6; 1:2:6; 1:2:9 (stosunek — cement: wapno: kruszywo). Do produkcji zapraw ciepłochronnych zaleca się stosować następujące kruszywa porowate o uziarnieniu do 4 mm: żużel wielkopiecowy granulowany, żużel wielkopie­cowy pumeksowy, łupkoporyt. Przewiduje się ponadto możliwość użycia kruszywa z keramzytu i glinoporytu. Ze względu na niską urabialność zapraw ciepłochronnych konieczne jest stosowanie do nich dodatków napowietrzająco-uplastyczniających. Zaprawy ciepłochronne o wyżej wymienionych markach i proporcjach składników charakteryzują się gęstością pozorną w granicach 1,20 do 1,60 kg/dm3 i wartością współ­czynnika przewodności cieplnej A poniżej 0,46 W (0,40 kcal/m • h • °C).