Produkcja zapraw budowlanych obejmuje dwie czynności: dozowanie i mieszanie skład­ników zaprawy. Dozowanie polega na właściwym doborze składników na podstawie założonych pro­porcji w celu uzyskania zaprawy o wymaganych właściwościach fizycznych i wytrzyma­łościowych. W praktyce stosuje się najczęściej objętościowe dozowanie składników zapraw zwy­kłych, natomiast składniki zapraw specjalnych oraz dodatki poprawiające właściwości zapraw są dozowane wagowo. Objętościowe proporcje sypkich składników zapraw dotyczą materiałów w stanie suchym i luźno usypanym. Piasek przechowywany na placu budowy zawiera w zależ­ności od warunków atmosferycznych pewną ilość wilgoci, dlatego dozując objętościowo należy odmierzać go z pewnym nadmiarem, uwzględniając jego spulchnienie (wzrost objętości) na skutek zawilgocenia (tabl. 5-1). Kolejność dozowania poszczególnych składników zapraw budowlanych różnych rodzajów określono w normach przed­miotowych. Mieszanie zapraw może odbywać się ręcznie lub mechanicznie. Do mechanicz­nego mieszania zapraw stosuje się mie­szarki korytkowe, miskowe oraz betoniarki wszystkich typów. Zaprawy mieszane mechanicznie, a przede wszystkim te, które są przeznaczone do podawania za pomocą pomp, są „szlamowane" przez sita wibracyjne w celu oddzielenia obcych zanieczyszczeń i grubszych ziarn kruszywa. Czas mieszania składników powinien być tak dobrany, aby zaprawa została dokładnie wymieszana, a zarazem nie nastąpiło powtórne odsegregowanie grubszych ziarn kruszywa. Zaprawy tynkarskie przeznaczone do podawania pompami i narzucane mechanicz­nie powinny mieć konsystencję bardziej ciekłą niż zaprawy podawane w pojemnikach i narzucane mechanicznie. Zamiast dozowania większych ilości wody zarobowej zaleca się w tym przypadku stosować dodatki napowietrzająco-uplastyczniające, które popra­wiają urabialność zaprawy.