Kominy niezależnie od swej właściwej funkcji powinny być dodatkowym elementem wystroju architektonicz­nego budynku. Dlatego już w projekcie trzeba zwrócić uwagę na: właściwe umieszczenie komina na dachu (zwłaszcza spadzistym), jego kształt i wykończenie, umieszczenie komina blisko kalenicy, maksymalne połączenie przewodów dymowych, spa­linowych, wentylacyjnych w trzony kominowe, możliwości zgrupowania przewodów przez odchyle­nie ich od pionu (nie więcej jednak niż o 30°, na odcin­ku do 2 m), - takie rozwiązywanie przewodów, aby nie były umieszczone w ścianach zewnętrznych. Projektując system ogrzewania domku jednorodzinne­go przyjmuje się z zasady centralne ogrzewanie (na­wet jeżeli przejściowo będzie stosowane ogrzewanie lokalne) i w związku z tym planuje się również komin do pieca centralnego ogrzewania. Z reguły domek jednorodzinny nie powinien mieć więcej niż dwa trzony kominowe. Niewłaściwie rozmieszczone kominy o wy­myślnych kształtach obniżają walory zewnętrzne każ­dego budynku. Również dodatkowe ulepszenia, mają­ce na celu uzyskanie właściwego ciągu kominowego, w formie blaszanych czy azbestowo-cementowych na­sad kominowych mogą szpecić dom i być następs­twem źle zaprojektowanego komina. Duże znaczenie ma właściwe zaprojektowanie komina pod względem technicznym i dobra realizacja jego projektu. Wylot ko­mina powinien znajdować się 60 cm nad kalenicą da­chu pokrytego materiałem palnym i 30 cm-gdy dach pokryty jest materiałem niepalnym. Odległość wylotu komina od powierzchni dachu powinna wynosić w linii poziomej 1 m. W jednym trzonie kominowym można grupować przewody dymowe, spalinowe i wentylacyj­ne, gdy ścianka oddzielająca przewody ma grubość 12 cm (1/2 cegły). Przewody spalinowe (do odprowadza­nia spalin z kuchenek gazowych i piecyków do grzania wody) nie mogą być wykorzystywane jako przewody dymowe (do odprowadzania dymu z pieców i kuchni opalanych drewnem czy węglem). Najmniejszy do­puszczalny przekrój przewodu kominowego wynosi 14x14 cm lub 0 15 cm. Otwory wycierowe do wybierania sadzy umieszcza się w dolnej części komina pod najniższym paleniskiem, w piwnicy, i zaopatruje w hermetycznie zamykane drzwi­czki ogniotrwałe. Otwory rewizyjne przewodów spalinowych umieszcza się 40 cm poniżej wlotu spa­lin. Otwory wycierowe nie mogą być umieszczone w pomieszczeniach mieszkalnych, w kuchni itp. Tylko w wyjątkowych przypadkach, gdy dom nie ma piwnic, mogą być umieszczone w pomieszczeniach sanitar­nych (w łazience, WC lub w przedpokoju itp.). Dolna krawędź otworu powinna być umieszczona 30 cm nad podłogą wykonaną z materiału ogniotrwałego. Każde pomieszczenie, w którym znajduje się otwór rewizyjny, powinno być wentylowane. Wloty przewodów wentyla­cyjnych umieszcza się pod sufitem i opatruje kratką. Przewód taki wyprowadza się ponad dach, zaopatru­jąc go w wyloty boczne. Ze względu na konieczność przestrzegania przepisów bhp kominy mogą być budowane tylko z materiałów nie przepuszczających gazów, odpornych na działanie ognia i spalin. Konstrukcja nośna budynku wykonana z materiałów palnych nie może bezpośrednio stykać się z kominem. Palne elementy drewniane muszą być oddalone co najmniej o 30 cm od wewnętrznej ściany komina. Jeżeli nie można zachować tej odległości, należy wte­dy drewno zabezpieczyć w odpowiedni sposób, np. blachą i azbestem. Jeżeli komin jest murowany z ce­gieł, musi być otynkowany aż do pokrycia dachowego, a na strychu należy go zabezpieczyć podwójną warst­wą tynku wapiennego. Jeżeli komin zbudowany jest z płyt lub ciosów kamiennych, nie musi być tynkowany, jednak spoiny trzeba wypalić żużlem. W celu poprawienia ciągu w przewodzie wentylacyj­nym czy spalinowym stosowane są u ich wylotów bla­szane lub betonowe nasady różnego typu. Mają one osłonić wylot przed przeciwnym prądem powietrza i skierować (załamać) go tak, aby przez ssanie poma­gał wypływaniu spalin z przewodu. Stąd też nasady kominowe powinny być odpowiednio nachylone do wszystkich krawędzi komina.